Ketoza stanowi poważny problem w hodowli bydła na całym świecie. Prowadzi do poważnych strat ekonomicznych wynikających z obniżenia mleczności, zaburzeń w rozrodzie i zwiększonej podatności zwierząt na zakażenia.
Ketoza występuje u krów najczęściej pomiędzy 3 a 6 tygodniem laktacji. Wynika z zachwiania równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem na energię niezbędną do produkcji mleka, a możliwością pobrania jej w paszy (ujemny bilans energetyczny). Prowadzi to do zużywania tłuszczu zgromadzonego w organizmie.
Objawy ketozy są początkowo trudno zauważalne. W okresie poporodowym do kilku tygodni po wycieleniu może wystąpić brak apetytu, zaparcia, śluz w kale, widoczne chudnięcie, zmniejszenie ilości oddawanego mleka (3-5 kg dziennie), zapach acetonu z nozdrzy i jamy ustnej. Mogą pojawić się objawy nerwowe, chwiejność chodu, kręcenie się wkoło, ryczenie, parcie do przodu. W moczu i w mleku pojawiają się w znacznej ilości ciała ketonowe.
Profilaktyka polega przede wszystkim na właściwym zbilansowaniu dawki pokarmowej i podawaniu najlepszej jakości i smakowitości pasz. Uzasadnione jest stosowanie w pierwszych tygodniach po wycieleniu dodatków zmniejszających skutki ujemnego bilansu energetycznego (glikol propylenowy, propionian sodu, gliceryna roślinna).
